Uff. Excuseer ons. We moeten echt even op adem komen. Omdat we net 22 minuten gameplay hebben gezien van The Lord of the Rings: Gollum. En als je het je herinnert, dit klonk als een ongelooflijk opwindend project toen het werd aangekondigd. Het moest een van de eerste games ooit worden die de next-gen kracht van de PS5 zou gebruiken, ons Midden-aarde met nieuwe ogen zou laten ontdekken en natuurlijk Gollum als tragische antiheld centraal zou stellen. Geweldig, toch?
Maar onze toenmalige wereld-exclusieve preview toonde al de eerste grote vraagtekens. Niets aan de graphics schreeuwde Next Gen, het ontwerp van Gollem polariseerde, aangezien Daedalic de licentie van de films niet mag gebruiken, en stealth is niet per se het eerste genre waar Lord of the Rings-fans momenteel naar hunkeren. Toen kwam het uitstel van 2021 naar 2022 en werd het opeens verdacht stil rond het dure grote project van Daedalic.
Nu hebben we eindelijk 22 minuten beta-gameplay te zien gekregen van The Lord of the Rings: Gollum. Maar het gaf ons meer hoofdpijn dan verwachting. Omdat zo dicht bij de release, niets hier echt lijkt zoals het zou moeten zijn.
Gollum, ben jij dat?
Voor iedereen die tot nu toe net als Gollem in grotten heeft geleefd en niet weet waar zijn eerste eigen spel eigenlijk over gaat: het laat ons een op zichzelf staand verhaal beleven vóór de gebeurtenissen uit de boeken en films, begint met Gollem’s ontsnapping uit Mordor en concentreert zich op het personage dat even controversieel als ambivalent is. Maar juist bij dit personage wacht ons reeds het eerste schokkende moment van de presentatie.
Het ontwerp van Gollem was al controversieel na de eerste foto’s – maar in de tussentijd heeft Daedalic het blijkbaar nog verder aangepast, want Gollem ziet er … laten we zeggen … vreemd uit. Wij zouden u graag het screenshot laten zien dat ons hoofd deed schudden en onwillekeurig deed lachen, maar wij mogen op dit moment geen foto’s van de presentatie gebruiken. Dus we zullen proberen het voor je te beschrijven.
Stel je een slecht gehumeurd, onrustig kind voor. Loenzend. En heeft de zwarte toupet van zijn wiskundeleraar gestolen en opgezet. En dan de hele zaak in PS3 optiek.
The Game of Big Abers
We ervaren de presentatie ook als zeer paradoxaal in termen van level design. Enerzijds tonen de eerste beelden in de trailer vrij respectabele locaties van Middle Earth – anderzijds zien we in deze showcase, net als in eerdere gameplayvideo’s, opnieuw bijna alleen maar bruine, donkere grotten. Hier moeten we dus vertrouwen op de woorden van de ontwikkelaars dat er nog geweldige en gevarieerde levels zullen komen.
Er wordt ons ook verteld dat Gollem altijd in het donker moet blijven, omdat hij bang is voor de zon en de maan. Geweldig. Er is niets beter dan echt donkere spelletjes. Zeker, er zijn een paar hele goede, zoals de Arkham-serie, die er zelfs in volledige nachtelijke duisternis geweldig uitziet, maar wat sfeer en subtiele lichtbronnen betreft, komt Gollum niet eens in de buurt.
We zien wel de zalen van Thranduil, en ja, ze zijn best mooi om te zien met hun kleine watervalletjes en zwevende lichtjes, maar als fan van de films ben je gewoon aan een visuele kracht gewend die Gollem niet kan evenaren.
En hoe we uiteindelijk door deze levels komen voelt ook vrij triviaal aan. Hoewel Gollum in de kern een sluipspel zou moeten zijn, zien we in de presentatie nauwelijks sluipen. Gollum rent voornamelijk van A naar B, springt en klimt een beetje, en lijkt verder niet al te veel uitdagingen tegen te komen. Ja, er is een uithoudingsbalk waar hij voor moet oppassen bij het klimmen en ja, hij kan sommige vijanden wurgen met een sluipaanval van achteren, maar er is nooit echte spanning – althans niet bij het kijken.
Op een gegeven moment komt hij twee orcs tegen bij een brug. Gollum gooit een steentje naar een lamp, waarna één van hen in een slapstick-achtige cutscène drie stappen achteruit doet en met een onnozele kreet in de afgrond valt. Dus natuurlijk voelen de vijanden niet aan als een echte bedreiging en de spanning is uiterst beperkt.
Hoewel er later “baas-achtige ontmoetingen” zouden zijn, leert Gollum geen nieuwe vaardigheden of verbetert hij zijn vaardigheden in de loop van het spel. Hij kan niet echt vechten – afgezien van zijn wurgaanval en het gooien van voorwerpen. Dit is echter alleen mogelijk op vaste punten in de niveaus, die volgens de ontwikkelaars min of meer lineair zijn. Hoewel het de bedoeling is dat er van tijd tot tijd verschillende routes zijn die meer gericht zijn op sluipen of klimmen, bijvoorbeeld.
Goed idee, twijfelachtige uitvoering
Zo paradoxaal tot nu toe in termen van verhaal en sfeer. Ook al is het de vraag of Gollem echt een aantrekkelijke spelprotagonist kan zijn, het idee erachter is absoluut begrijpelijk en spannend. Met zijn twee kanten, Sméagol en Gollem, hebben we als het ware twee personages in één, die onder elkaar strijden om de suprematie.
En dat is precies wat Daedalic dacht toen ze het besluitvormingsmechanisme voor Gollem bouwden. Hier worden we geacht de mogelijkheid te hebben om innerlijke monologen te houden met de goede Smeagol-kant en de kwade Gollem-kant en zo ons verhaal zelf vorm te geven. Dit klinkt geweldig in theorie – in de praktijk zagen we Gollem alleen denken aan het eten van een kever in de presentatie.
Redacteur’s Verdict
Ik ben eigenlijk de perfecte doelgroep voor Gollem: ik hou van The Lord of the Rings, ik hou van stealth-spelletjes en de avonturen van Daedalic hebben een heel speciaal plekje in mijn hart. Dus wilde ik Gollem met open armen ontvangen, ondanks of misschien wel dankzij het ongebruikelijke uitgangspunt. Maar ik ben tot nu toe op alle punten teleurgesteld.
Ik voel niets meer van de unieke Daedalische vertelling die mij mijn hele jeugd vergezelde, en zelfs als Lord of the Rings fan heb ik hier nauwelijks iets aangeboden gekregen dat mij van mijn voeten doet vallen. Geen spannende nieuwe perspectieven, geen plaatsen waar ik tijd zou willen doorbrengen en geen echte Midden-Aarde-sfeer.
En wat gameplay betreft, toont Gollem geen enkele moed of creativiteit – niets hier gaat verder dan rudimentaire stealth gameplay die je al honderd keer eerder hebt gezien. Dus blijft de vraag waarom je The Lord of the Rings: Gollum eigenlijk zou moeten spelen. En ik hoop van harte dat we daar een antwoord op krijgen tegen de tijd dat het wordt vrijgegeven.
