In de originele bouwsimulatie neem je je dorp gewoon mee op een spannende reis. De test laat zien of dit zo goed werkt als het klinkt.
Eigenlijk wil Onbu niet verder rennen, want de donkergroene stinkwolk op het pad van de reusachtige dinosaurus, inclusief het dorp op zijn rug, ziet er zelfs van een afstand walgelijk en gevaarlijk uit. Maar er is geen andere weg, dus duikt het dier met aarzelende stap in de sporadische stank, waarvan de stroperige odeur zich onmiddellijk als slijm op Onbu’s hele lichaam nestelt.
De nomaden, die hun toevlucht hebben gevonden op de rug van Onbu en een kleine nederzetting hebben gebouwd, beginnen al snel te hoesten door de giftige lucht en worden haastig verzorgd door de genezers van het dorp. Dan gaan de ontsmettingswerkers in beschermende uitrusting op pad met hun vlammenwerpers terwijl er walgelijke groene planten op Onbu’s rug groeien en de hele omgeving bederven, inclusief de bessenstruiken die dringend nodig zijn om te overleven …
Dit tafereeltje uit het dagelijks leven van een nomade laat zien dat The Wandering Village geen comfortabele bouwsimulatie is. In plaats daarvan trapt het overlevingsaspect van het spel je graag van achteren in je knieën, net wanneer je denkt dat je alles onder controle hebt.
In onze test van de Early Access-versie hebben we 20 uur gespeeld om te zien of het echt zo leuk is als het lijkt en hoeveel motivatie er op lange termijn tot nu toe is in wat waarschijnlijk het meest bijzondere bouwspel van het jaar is.
Paddenstoelen, overal paddenstoelen!
Je reis door de dromerige post-apocalyptische spelwereld, ontworpen in een mix van 3D en handgetekende elementen, begint heel onschuldig. Op de platte rug van de reusachtige aarde-elementaire dinosaurus Onbu heeft een dakloze nomadenstam een plek gevonden die veilig is voor giftige gassen en dodelijke pizgroei. Daar verzamelen ze bessen, verbouwen ze gewassen, hakken ze bomen om of stampen ze stenen, maken ze hun eerste primitieve onderkomens en beginnen ze met de verwerking van grondstoffen.
De verschillende milieuomstandigheden van de biomen waar je doorheen reist, het weer en het gifgehalte van de lucht en willekeurige gebeurtenissen maken het leven van je nomaden en hun goedaardige gastheer al snel moeilijk. Je mag ook Onbu’s behoeften niet verwaarlozen: De reusachtige dinosaurus, die langzaam maar gestaag door de vijandige wereld loopt, moet eten en slapen, wordt net als de nomaden vergiftigd door de lucht en kan zichzelf verwonden. Als je nomadenstam sterft of je vriendelijke rijdende dinosaurus wordt gedood, is het game over – en begin je aan de volgende poging in een van de drie moeilijkheidsgraden.
Biome change
Elke reis is uniek, want de volgorde van aangrenzende biomen zoals woestijn, jungle of berg is procedureel gegenereerd en jij (of Onbu!) beslist in elke biome welke van de twee mogelijke richtingen je verder gaat. Hoe meer je verkent, hoe beter je omgaat met veranderende omgevingsomstandigheden zoals temperatuur, vochtigheid en gifdichtheid. Het werkt als volgt: Normaal gesproken vang je dauw op in luchtputten en gebruik je het gewonnen water voor de landbouw. Maar in de woestijn, bijvoorbeeld, is de lucht zo droog dat de luchtputten niet werken.
(Niet eerder is er een wervelwind over Onbu’s rug gegaan of we moeten verwoeste gebouwen repareren.)
Als je niet veel water in tanks hebt verzameld, zul je snel gestrand zijn. Als je onderzoek doet naar cactusteelt, zullen je nomaden de stekelige planten in het veld laten groeien en er water uit halen, wat elke woestijnreis veel gemakkelijker maakt. Elke biome biedt ook unieke grondstoffen zoals zand, ijzererts of kennis, die je je verkenners kunt laten verzamelen op de wereldkaart.
Variatie komt om de hoek kijken door orkanen, gifwolken, extreem weer en ontmoetingen onderweg, maar ook door gebeurtenissen op grondstofknooppunten, je redt overlevenden uit nederzettingen of komt ze onderweg tegen. De overlevenden zijn vooral belangrijk om je nomadenstam uit te breiden, want arbeiders voor nieuwe gebouwen zijn altijd schaars. Afhankelijk van de situatie is de enige andere optie het deactiveren van gebouwen die niet nodig zijn en het herverdelen van de werknemers. Een extra overzichtspagina zou hier handig zijn, nu moet je nog op elk gebouw afzonderlijk klikken.
Ik krijg liever een beroerte dan dat ik bloed pomp
Hoe meer mensen je stam omvat, hoe hoger de eisen van je nomaden worden. Terwijl ze aan het begin van de reis nog tevreden zijn met bessen op de hand en eenvoudige tenten, hebben ze tegen de tijd dat het dorp volledig ontwikkeld is, verschillende soorten verwerkt voedsel en mooie huisjes nodig – en die kosten geld!
Als de grondstoffen eenmaal gedolven zijn, groeien ze heel langzaam terug, dus alleen verkenners of betere technologieën kunnen helpen. Hiermee kun je selectief nieuwe bomen laten groeien of zelfs een steenmijn bouwen die tot diep in Onbu’s rug reikt. Je aarddinosaurus houdt hier echter helemaal niet van; hoe meer je mijnt, hoe meer vertrouwen je bij hem verliest.(Tijdelijke effecten zoals een koudegolf vertragen de groei van cultuurplanten.)
De kwestie van vertrouwen is altijd van vitaal belang als je met Onbu communiceert via een hoornblazer. Verschillende signalen geven hem een richting aan op kruispunten of moedigen hem aan liever geen constipatie veroorzakende paddenstoelen langs de kant van de weg te eten. Hoe meer je Onbu’s bronnen exploiteert – je kunt zelfs zijn bloed pompen om heerlijke pudding te maken voor je nomaden! – hoe minder Onbu je bevelen zullen opvolgen en uiteindelijk zelfs zullen proberen de nomaden te verdrijven.
Met aaien, ontgiften, genezen en tijdig eten, aan de andere kant, bouw je Onbu’s vertrouwen op, waarbij je het overleven van je stam nauwgezet in evenwicht brengt met dat van de Aardse dinosaurus. Dit doet niet alleen enigszins denken aan de aarde, die nog steeds veel te meedogenloos door ons mensen wordt uitgebuit, maar we zien de gevolgen daarvan veel minder direct dan in The Wandering Village. In het spel is het ook gemakkelijker om de geeuwende Onbu in je hart te sluiten en een band met hem op te bouwen als hij blij is aandacht te krijgen.
Meer verhaal voor meer variatie
Omdat zelfs de moeilijkste moeilijkheidsgraad eerder vroeger dan later te doen is met een goede optimalisatie en de evenementen alleen maar toenemen in intensiteit en frequentie, hopen we op nieuwe uitdagingen voor het eindeloze spel tijdens de komende Early Access-fase. Een campagne zou ook leuk zijn om de spelwereld beter te leren kennen. In feite plant ontwikkelaar Straw Fawn Studios het volgende voor de komende twaalf maanden in Early Access:
We zijn ook van plan om controllerondersteuning in het spel te integreren, naast andere Steam-functies zoals verzamelkaarten en prestaties. En tot slot zijn we er zeker van dat spelers tijdens Early Access veel interessante ideeën zullen hebben, die we ook zullen uitvoeren”
Maar zelfs zonder deze inhoud kun je The Wandering Village (op Steam)(prijs 25 Euro), een bugvrij, doordacht ontworpen indie bouwspel met een geweldige soundtrack en matige herspeelwaarde.
Editorial conclusion
Een bouwspel met een dorp op een dino? Dat klonk grillig genoeg om mijn voorliefde voor ongewone indiegames aan te wakkeren, en na mijn eerste blik op een trailer was ik verkocht. Ik vond vooral het willekeurige aspect leuk: ook al kan ik per biome één keer kiezen waarheen ik wil reizen, ik zie altijd maar een deel van de route voor me. Of er giftige reuzenpaddenstoelenbossen en extreem weer op de loer liggen in het onzichtbare deel van de kaart of dat ik een paar nieuwe nomaden kan oppikken, is altijd een verrassing. Ik hou echt van de aangenaam ontspannen sfeer en de geweldige muziek die bij elke situatie past. Trouwens, Onbu is in de loop der tijd erg op mij gesteld geraakt en ik vond het moeilijk om zelfs de kleinste dingen te doen die hem pijn zouden doen.
Vooral het moment waarop we langs een dode Onbu aan de kant van de weg liepen en de lichaamstaal van mijn Onbu verraadde dat hij rouwde om de met paddenstoelen bedekte kerel, is me bijgebleven. Er is zeker een goed begin gemaakt met de huidige staat van het spel: zelfs na ongeveer 20 uur testen verveel ik me niet met de trage vooruitgang en ben ik benieuwd hoe mijn nomaden het blijven doen. Maar ik zou nu wel wat meer afwisseling willen, want de gebeurtenissen op de grondstofknooppunten in de wereld beginnen zich te herhalen. Maar daar is nog genoeg tijd voor tijdens Early Access, ik weet zeker dat het ontwikkelingsteam nog een paar ideeën in petto heeft.
