Raft, maar dan in de ruimte? De demo voor Voidtrain baart onze auteur zorgen, ook al doet het spel op het eerste gezicht alles goed.
De Steam-demo vanVoidtrainduurt maar 30 minuten. Maar ik had de hele tijd zo”neen misselijk gevoel Het verhaal, de flow van het spel en de vormgeving van de nieuwe survivalgame van ontwikkelaar en uitgever Hype Train Digital kwamen me zo verdomd bekend voor. Maar ik kon mijn vinger er niet opleggen waar.
Had ik dit allemaal niet eerder gespeeld? Nadat de demo was afgelopen, kwam het als een donderslag bij heldere hemel. Opeens wist ik waarom Voidtrain me zo bekend voorkwam. En waarom ik, ondanks hoge verwachtingen, met een flinke dosis scepsis uitkeek naar de release van 2023
Waar gaat Voidtrain over?
Voidtrain is een base-building survival game in first-person perspectief waar je grondstoffen verzamelt, blauwdrukken onderzoekt en bouwt wat de trein bevat. Op dit punt moet ik de olifant in de kamer aanpakken: Ja, Voidtrain is overduidelijk afgekeken van Raft, een spel van ontwikkelaar Redbeet Interactive, en veel mechanieken zijn schaamteloos overgenomen. Maar ontwikkelstudio Hype Train Digital heeft het vlot niet zomaar de ruimte in geschoten, maar heeft aan het bekende principe een paar aspecten toegevoegd.
Deze omvatten onder andere een vriendelijke Engelse verteller die het verhaal vooruit stuwt. En hier spreekt het stemmetje in mijn achterhoofd: “Waar komt dit bekend voor? Waar heb je dit eerder gezien?” Maar voordat ik er dieper over na kan denken, vertelt de stem van buiten het scherm al waar het over gaat:
Als naamloze ingenieur kwam ik tijdens een onderzoeksreis in een sneeuwstorm terecht. Ik werd alleen gered van doodvriezen door een lege hal die plotseling verscheen. In deze hal is er stomweg een enorm portaal naar de zogenaamde Void, die me er meteen in trekt.
Survival in a vacuum
Ik word wakker in de Leegte op een karretje, waar Voidtrain zijn naam aan te danken heeft. Het rijdt over rails door de ruimte. Het is niet veel, maar het is tenminste uitgerust met het essentiële om me door de Leegte te verplaatsen. Al het andere is standaard overleving.
Mijn wankele voertuig is omringd door kleine drijvende stenen brokstukken waar grondstoffen tussen verborgen zijn. Na het bouwen van een onderzoekstafel gebruik ik een smelter om hout en schroot te verwerken tot ijzer en koper, waarmee ik op mijn beurt apparatuur en kisten bouw. Met vet en organisch materiaal stil ik mijn honger, maar het werd niet echt een last in de korte demo.
Ja, Voidtrain heeft, in tegenstelling tot andere survival games, maar één behoefte die ik moet bevredigen. Dorst, zuurstof of andere benodigdheden kent het spel niet. Dit is een welkome verandering, vooral omdat ik me in de ruimte beweeg en het opladen van zuurstof me in andere spellen altijd heeft geërgerd.
Om grondstoffen te verzamelen, spring ik gewoon van de trein af en “zwem” erheen. Maar anders dan in Raft, bindt de ingenieur, slim als hij is, zich gewoon vast aan zijn rit. Dit beperkt weliswaar hoe ver ik kan “uitzwemmen”, maar voorkomt ook dat ik mijn voertuig kwijtraak.
Hoewel ik de gedachte achter deze beslissing begrijp, frustreert het me mateloos dat het verkennen van de trein beperkt is tot drie meter. Hoe mooi de wereld ook ontworpen is, ik kan hem niet verkennen omdat ik aan een touw vastzit.
De eerste pitstop
Nadat ik mijn eerste build en wat baan heb gedaan, word ik begroet door een gloeiende driehoek op de baan. Voordat ik me kan verwonderen, schakelt de mysterieuze trig in de derde versnelling en trekt me met de snelheid van het licht een tunnel in, aan het eind waarvan een soort ondergronds station ligt.
Het lijkt verlaten. Aan het eind van een korte sprong-doorgang vind ik een skelet. Op het bureau voor hem ligt een revolver, die ik pak. De Colt is – althans in de demo – het enige wapen dat ik in Voidtrain heb om me te verdedigen tegen de gevaren die later opduiken.
Degenen die Raft hebben gespeeld zullen hier de haai herkennen, die een space-age versie is van de populaire antagonist. Maar daarnaast zullen er waarschijnlijk andere bewegingen zijn met menselijke NPC”s om aan boord te gaan en te vechten. In de demo was aan het eind alleen nog een trein te zien, die ik zelf de aandacht trek door te toeteren. In de trailers (op de Steam-pagina)komen echter al hele gevechten met menselijke NPC”s voor:
Waarom ik hier een raar gevoel bij heb
En dan weet ik eindelijk weer waar ik dit allemaal van ken:Breathedge Dit is van de ontwikkelstudio Red Ruins Softworks, maar het is uitgebracht door Hype Train Digital. Er zijn duidelijke parallellen tussen de twee survivaltitels. Bijvoorbeeld een geweldige introductie van het verhaal, verteld door een sympathieke stem van de. De humor van Voidtrain, hoewel niet zo grof als die van Breathedge, heeft genoeg overeenkomsten dat het opvalt. Zelfs sommige bronnen zien eruit alsof ze één op één zijn overgenomen.
Dit geeft me het gevoel dat Hype Train Digital probeert Breathedge nog eens over te doen, maar dan met behulp van Raft. Niet bepaald de meest innovatieve truc! Aan de andere kant, een online co-op modus met maximaal vier spelers en enkele tools die het makkelijker maken om je in de Void te verplaatsen (een grijphaak, bijvoorbeeld) geven me hoop.
De Early Access-fase van Voidtrain loopt momenteel (exclusief in de Epic Games Store).
Editor”s Verdict
Ik zeg het zoals het is: de demo liet me niet genoeg zien om een fatsoenlijk oordeel over Voidtrain te vellen. Ja, het spel doet veel dingen goed en houdt zich aan alle survivalregels. Het duiken door de Void wekt bij mij gevoelens van geluk op omdat ik eindelijk niet naar het zuurstofbalkje hoef te loensen terwijl ik door het landschap zweef. Hype Train Digital concentreert zich op de dingen die het kan: een leuk verhaal, een grappige verteller en veel plezier. Kan dat genoeg zijn om er een op zichzelf staand spel van te maken en geen vlot knock-off a la Breathedge? We zullen moeten wachten op de definitieve release om daar achter te komen.
