Geen kopie, maar verdomd dichtbij! Waarom Wild Hearts desondanks, of juist daardoor, de spijker op de kop van het monster kon slaan, lees je in de gameplay conclusie.
Wild Hearts zou het eerste spel kunnen zijn dat Monster Hunter echt bedreigt. Maar dat heeft ook een nogal ambivalente reden: het pakt gewoon wat Monster Hunter World zo geweldig maakt en breidt dat uit met eigen accenten. Niet meer, niet minder. Dat kan de maag van de fans omdraaien of hen enthousiast maken voor Wild Hearts. Kon, de aanvoegende wijs is erg belangrijk, want de huidige preview-versie van Wild Hearts heeft nog steeds last van verschillende problemen.
Ik heb de eerste drie uur kunnen verkennen. Het werd me meteen duidelijk dat hier een potentiële treffer op de loer lag. Want hoe vertrouwd de jacht ook lijkt voor spelers van Monster Hunter, in Wild Hearts is hij zo vakkundig in scène gezet. En deze spelwereld!
Ware het niet dat de technische staat van de preview-versie tot nu toe, die een paar maanden voor de release verschillende zorgen baart. Maar eerst dit: Wat wil het nieuwe spel van Koei Tecmo en EA eigenlijk worden? Hoe speelt het? Waar zijn de ronduit brutale parallellen met Monster Hunter World? En wat is er mis met de technologie?
Wat is er mis met de technologie?
Voordat ik het grote potentieel van Wild Hearts kan bespreken, moet ik ingaan op de problemen in de preview-versie die mij ter beschikking stond. Want ook al benadrukten de makers van EA Originals en Koei Tecmo dat dit een vroege alpha build is, toch maak ik me zorgen.
De release van Wild Hearts staat immers gepland voor over vier maanden, op 17 februari 2023. Dat lijkt een erg korte tijd gezien de soms ernstige problemen die het spel me gaf. Polijsten en optimaliseren, wat Wild Hearts beide hard nodig heeft.
Ondanks urenlang proberen, kon ik het spel niet acceptabel krijgen met RTX 2070 Super en Ryzen 7 3700X. Frame rate crashes, wazige beelden, level elementen die opduiken. Het hele gamma van een onafgemaakt spel dat nog veel werk nodig heeft.
Ik heb mijn ervaringen vergeleken met mijn collega Dennis Michel van GamePro, die zeer vergelijkbare ervaringen had op een andere PC. Maar wie weet: het is best mogelijk dat de ontwikkelaars in de tussentijd veel meer vooruitgang hebben geboekt. Een preview build weerspiegelt immers niet altijd de huidige stand van de ontwikkeling.
Ik hoop van harte dat Wild Hearts soepel zal lopen wanneer het wordt uitgebracht, ook al zal het waarschijnlijk een wilde rit aan ontwikkelingswerk vergen. Want wat er nu wordt gemaakt kan echt iets bijzonders zijn.
Dit is de kern van Wild Hearts
Wild Hearts is een monsterjachtspel waarin spelers jagen op gigantische, prachtig geanimeerde beesten, Kemono genaamd, die zijn versmolten met hun omgeving. Een half bos groeit uit de rug van reuzenratten, de beesten worden woedend en schieten bomen uit de grond. Het is gewoon leuk om tegen zulke beesten te vechten.
Je kunt zien waar ik het over heb in de trailer:
Dit alles speelt zich af in de kleurrijke fantasiewereld Azuma, verdeeld in vier landschapstypen en sterk geïnspireerd op de Japanse Middeleeuwen. Helder groen waar het oog ook kijkt, hier en daar versierd met het roze van een kersenbloesem. Aantrekkelijk en uitnodigend.
Als gimmicks gebruik ik mystieke technologie, karakuri genaamd, om mijn zelfgecreëerde personage door de wereld te katapulteren, vallen te zetten voor de monsters of ze van bovenaf met een katana te lijf te gaan.
Ik ontwijk vakkundig de zwiepende aanvallen van de monsters en plaats effectieve klappen met maffe wapens totdat het beest uiteindelijk valt en ik de stijlvol geënsceneerde finisher toepas. Zo is er een vlijmscherpe parasol die functioneert als schild, wapen en vliegapparaat. Wild Hearts gedijt op zijn kunstige Japanse motieven.
Heel duidelijk: zoals Monster Hunter, alleen een beetje anders. Spelers volgen een verhaal dat draait om het personage dat als enige jager de krachtige Karakuri kan bedienen. Tenminste totdat de maximaal drie co-op metgezellen meedoen en helpen met de jacht.
Ik krijg al vroeg in de verhaallijn een metgezel om in het zelfgemaakte kamp rond te hangen en mijn uitrusting te upgraden. Een schattige mechanische bol is mijn metgezel onderweg.
Ik verzamel de materialen die ik nodig heb door de wereld af te struinen, planten en ertsen te ontginnen en, natuurlijk, te jagen op de monsters die de laatste tijd om onbekende redenen het land teisteren. Ik heb de buitgemaakte monsteronderdelen in nieuwe uitrusting, wapens en karakuri gestopt. Bekend terrein voor fans van Monster Hunter World.
In de strijd moet ik tactisch te werk gaan: Om te voorkomen dat de beesten me aan stukken scheuren, leer ik hun gedragspatronen te lezen, op het juiste moment te ontwijken, hun zwakke punten te identificeren en regelmatig toe te slaan. Wie Monster Hunter kent, kan meteen mee in Wild Hearts. De monsters kunnen ook met elkaar communiceren als ze elkaar in de weg lopen in de spelwereld, net als in Monster Hunter.
Tussendoor vlucht de beestachtige prooi ook af en toe, maar dankzij de fade-in track is het volgen geen probleem. Over het geheel genomen is Wild Hearts veel beginnersvriendelijker dan Monster Hunter World. En de gevechten duren niet zo lang, althans in de eerste drie speeluren.
Waar zijn de verschillen met Monster Hunter?
Wild Hearts leidt me naar het doel via eenvoudige markers, die nog makkelijker te lezen zijn dan de vuurvliegjes van MHW. Dit maakt het zoeken naar aanwijzingen volledig overbodig. Met hulpmiddelen als een soort radartoren kan ik het doelwit zelfs door muren heen zien.
De effecten in Wild Hearts zijn beduidend opzichtiger. Terwijl explosies in Monster Hunter iets bijzonders zijn, flitst en knalt in Wild Hearts elke zwaardslag en elk boogschot. Het lijkt minder realistisch, maar het ziet er verdomd cool uit! Wie heeft realisme nodig in een fantasiespel?
” />
De Karakuri die persistent in de spelwereld kunnen worden geplaatst, bieden interessante tactische mogelijkheden. Met een onderdeel schiet ik naar voren, een ander katapulteert me in de lucht, de volgende hakt een te grote hamer op het hoofd van het monster. Er is hier veel potentieel voor creatieve monsterjagers die graag experimenteren.
Dit maakt allemaal deel uit van de overeenkomsten. Door de zeer vergelijkbare uitvoering komt het vertrouwde gameplay-gevoel van het spelen van een soort Monster Hunter hier opzetten. Als u zich duidelijker had willen onderscheiden, had u veel elementen anders moeten ontwerpen.
Maar misschien is dat ook de bedoeling. Want als fan van Monster Hunter, zou ik graag een andere wereld ervaren. Wild Hearts zou mensen zoals ik en veteranen kunnen oppikken die gewoon meer van dezelfde smaak willen, maar tot nu toe nauwelijks alternatieven hebben gevonden.
Bovendien ziet Wild Hearts er veel moderner en chiquer uit. Als je dit reclame-effect combineert met het feit dat ook beginners er sneller mee uit de voeten kunnen, zou het echt een groot publiek kunnen bereiken. Monster Hunter werd immers altijd al beschouwd als complex en moeilijk te begrijpen, wat niet alle spelers zichzelf willen aandoen na een zware werkdag.
Daarom benadruk ik hier het grote potentieel van Wild Hearts om te proberen het grote Monster Hunter met zijn eigen spel te verslaan. Of de ontwikkelaars zich zo duidelijk moesten laten inspireren door het origineel is voor discussie vatbaar. Maar ik zou graag urenlang vieren wat er wordt gemaakt, als de technologie in fatsoenlijke staat is voor de release.
Editor”s verdict
Wild Hearts heeft voor mij al één ding bereikt. Ik speel Monster Hunter World weer. Het gevoel in een wereld te zwerven waar virtuele wezens een eigen leven leiden en met elkaar interageren om een gelaagd ecosysteem te vormen, is gewoonweg uniek.
Voorlopig althans, want Wild Hearts wil juist dit verlangen dienen. Koei Tecmo bouwt voort op de hype van Monster Hunter en geeft er een eigen draai aan. Met de Karakuri bouwelementen lukt het ook. Maar Wild Hearts past naar mijn smaak te direct en duidelijk aan wat Monster Hunter al lang als zijn terrein heeft bestempeld.
Maar dat betekent niet dat Wild Hearts niet leuk is. Integendeel: met zijn prachtige spelwereld en dynamische bewegings- en gevechtsgameplay zou Wild Hearts me echt weg kunnen lokken van Monster Hunter World.
Het subjunctieve voor mij zit in de kwestie van de technologie. Zullen de ontwikkelaars erin slagen het spel tot februari rond te krijgen? In ieder geval zou ik niet klagen over een vertraging van de release van Wild Hearts.
