Er zijn echter uitzonderingen, lichtpuntjes voor fans van singleplayer. Een daarvan is voor mij alMetal Eden, de nieuwe game van Reikon Games.
De Poolse indiestudio maakte voor het laatst naam onder cyberpunkfans metRuineruit 2017, maar verruilt nu het top-down perspectief voor een first-person view.
Toch hebben de twee titels parallellen. Ze zijndonker, snel, bruut – en bovenal uiterst stijlvol Kijk maar eens naar de trailer:
Metal Edenwordt op 6 mei uitgebrachtvoor PC, PS5 en Xbox Series consoles. Ik heb me al zo’n 90 minuten een weg kunnen schieten door twee vroege delen van de campagne en kijk nu echt uit naar de release
In Metal Eden kruip ik in de huid van een zogenaamde Hyper Unit genaamd Aska. Hyper Units zijn hoogontwikkelde oorlogsmachines op twee benen. Hun enige doel: helemaal alleen en ver achter de vijandelijke linies de meest hopeloze missies tot een goed einde brengen.
Hoewel de focus duidelijk op gevechten ligt, vertelt Metal Eden eenverhaal over technologische vooruitgang, de eindeloze hebzucht van megacorporaties en het concept van menselijkheid in een wereld waarin alles kunstmatig is – inclusief mensen.
Inhoudsopgave
Dystopie in neonlicht
Because Aska herself is rather monosyllabic, the Nexus usually serves as the narrator – a disembodied consciousness that regularly contacts me by radio and raises philosophical questions (“Isn’t a dream from which we never awaken the same as reality?”) in addition to motivational sayings (“Burn them all down, Hyper”).
In combinatie met de stuwende elektrosoundtrack en de dystopische woestenij van wolkenkrabbers die glinsteren in neonlicht, zorgt dit voor een harmonieus totaalbeeld dat duidelijk geïnspireerd lijkt te zijn op cyberpunkklassiekers zoals de manga Blame! of Altered Carbon van Richard Morgan.
Nee, je hoeft bij Metal Eden geen diep uitgesponnen rollenspeldialogen of audioboeklange gesprekken te verwachten. Desondanks kan ik hier spannende theorieën en stof tot nadenken lezen op het gebied van AI en posthumanisme, die hopelijk later in het spel verder worden uitgediept.
Herinneringen aan klassiekers
En hoe speelt het allemaal? In een notendop: Snel, compromisloos en zeer aangenaam ouderwets. Als Aska beweeg ik me langs lineaire paden door de futuristische setting; verkenning speelt geen rol van betekenis in Metal Eden.
In plaats daarvan draait alles om vechten: de machinekrachten van de megastad verschijnen op vooraf bepaalde punten en dan verandert Metal Eden in een echte arena-shooter die dierbare jeugdherinneringen oproept aan klassiekers als Quake of UT.
Jump pads zijn overal voor bijzonder hoge (dubbele) sprongen. Ik verzamel rondslingerende power-ups, zoals pantsers, door eroverheen te rennen. Ik regenereer niet automatisch levensenergie, maar moet opletten voor blauwe HP-pakketten. Het voelt als vroeger, maar dan in hypermoderne Unreal-graphics. Dat brengt ons bij de gevechten!
De juiste manier om Gunplay te spelen
Met shotgun, plasmakanon en co. sla ik vakkundig aanstormende cybervijanden in stukken – en dat bedoel ik letterlijk: Vijanden spatten letterlijk uit elkaar, stukken metaal vliegen van bots af in een regen van vonken. Dit is precies hoe bevredigende hitfeedbackeruit zou moeten zien.
Je richt vanaf je heup en niet via het achtervizier en het voorvizier (ADS); in plaats daarvan is er, in de geest van de jaren 90, een klassieke secundaire vuurfunctie op de rechtermuisknop.
Mijn laserpistool kan bijvoorbeeld vijanden inschakelen en ze neerschieten met doelzoekende raketten – mits je de juiste upgrade hebt.
Brein aan, kern uit
Metal Eden is dan wel oldschool, maar het is zeker geen hersenloos schieten. In plaats van alles botweg tot moes te schieten, moet ik verschillende tactieken gebruiken, afhankelijk van de tegenstander
Dit is waar het core-systeem om de hoek komt kijken:
Met een druk op de knop ruk ik de cyber core uit kleinere vijanden. Ik kan hem bijvoorbeeld als projectiel wegslingeren en vervolgens munitie uit de brokstukken pakken:
Upgrades!
In het heetst van de strijd in Metal EdenIk moet strategische beslissingen nemen : Gebruik ik de Kern voor verse munitie of wil ik pantsers laten barsten? Gebruik ik mijn jetpackbrandstof voor dubbele sprongen of activeer ik liever een slow-motion sprong in Max Payne-stijl?
☺gallery columns=“1” size=“full” td_select_gallery_slide=“slide” ids=“619926”]
Met een beetje sleutelen aan de wapens kan ik de bouw van mijn Hyper Unit nog verder verfijnen. Tegen het einde van mijn 90 minuten in Metal Eden kon mijn shotgun zelfs pantserdoorborende projectielen om hoeken schieten en mijn pistool vuurde een soort kettingbliksem af die van doel naar doel sprong.
Wat vinden we leuk, wat blijft open?
Tijd voor een korte samenvatting met mijn belangrijkste voor- en nadelen.
Positief
- Atmosferische setting:Als je, net als ik, een zwak hebt voor cyberpunk-scenario’s, zul je geen genoeg kunnen krijgen van het surrealistische decor.
- Cracking gevechten:Pittig, krachtig en nog steeds een beetje zoals vroeger – hier wordt nostalgie vakkundig vermengd met moderne elementen.
Alles uit één mal: - Zelfs de menu’s en de HUD van Metal Eden passen als gegoten in de setting. En die soundtrack!
Onduidelijk
- Variëteit:Hoeveel diepgang ontvouwt zich na enkele uren en zijn er nog meer vijandvarianten en coole eindbazen?
- Story:Benut Metal Eden echt het verhalende potentieel van zijn uitgangspunt of blijft het bij losse ideeën en nietszeggende zinnen?
Speeltijd: - De ontwikkelaars beloven “8 unieke missies”, maar hoe lang zullen ze zijn en zijn ze meerdere playthroughs waard?
Oordeel van de redacteur
Wie bij Reikon Games ook verantwoordelijk is voor het ontwerp van de wereld en de personages verdient in mijn ogen een salarisverhoging. Metal Eden ademt coolheid en stijl uit elke porie!
Van de fantastisch geanimeerde cybermonsters tot de cyberspace-achtige menu’s, aan alles is gedacht. Ik ben ook dol op de flow van de game – gevechten, beweging en verhaal vullen elkaar geweldig aan, zonder dat één onderdeel te overheersend of vermoeiend is. Metal Eden stroomt gewoon.
Als de ontwikkelaars dit niveau kunnen vasthouden en de flow van de game vele uren fris kunnen houden, dan krijgt de nieuwe Doom in mei plotseling serieuze concurrentie uit een totaal onverwachte hoek.
