Het kunstig geënsceneerde samoerai-verhaal lokt met woeste zwaardgevechten en leverde nog zoveel meer op. We wilden niet stoppen met spelen.
Ik heb niet echt tijd voor al die mooie spelletjes, maar als er één spelelement is dat me kan verleiden, zijn het goed uitgevoerde zwaardgevechten. Als ze zich afspelen in het meedogenloze feodale Japan en zowel snel als brutaal zijn, dan… ja, zou het zelfs liefde kunnen zijn. ja, het zou zelfs liefde kunnen zijn.
In Trek naar Yomi beleef ik het verhaal van de zwaardvechter Hiroki, die op jonge leeftijd zijn sensei, d.w.z. zijn samoerai-leraar, verliest bij een genadeloze aanval. Als deze situatie u bekend in de oren klinkt, komt dat waarschijnlijk omdat u ze in tientallen films hebt gezien. Nou, in John Wick was het een hond en geen mentor, maar je snapt het wel.
Hij zweert dat hij zoiets nooit meer zal laten gebeuren en snijdt zich voortaan een weg door ontelbare vijanden alsof ze van boter zijn, voor consequent prachtige en sfeerverhogende achtergronden. Het visuele model is de oude samurai filmklassiekers van Akira Kurosawa, die het meest recentelijk de inspiratiebron vormden voor de open-wereld kolos Ghost of Tsushima.
Je kunt een goede indruk krijgen van deze visueel verbluffende, monochrome stijl in deze gloednieuwe gameplayvideo van 15 minuten, waarin je ook de uitstekende feodale Japanse soundtrack en de martiale gevechtsgeluiden kunt beluisteren:
Een bloedige reis
In het begin sta ik als halfvolwassen man in de dojo van mijn meester en leer de grondbeginselen van het vechtsysteem, verpakt in een samoerai-les. De besturing is met muis en toetsenbord bijna net zo pakkend als met de gamepad, op z’n laatst als je sprinten op shift zet en pareren op de muis. Bedankt voor het respect dat jullie PC gamers hier tonen, beste ontwikkelaars!
Wat ook meestal vreselijk is, zijn spel passages als kind. Tenminste, dat is wat mijn Fahrenheit trauma me wil laten denken. Maar deze proloog als verwaande leerling is zo sfeervol dat Hiroki’s motieven (hoe simpel ze ook mogen zijn) me direct te binnen schieten. Naarmate de hoofdstukken vorderen, kan ik niet wachten om te ontdekken waartoe hij als volwassene in staat is en hoe uitdagend de duels van man tot man kunnen worden.
Daarin rijg ik lichte en zware aanvallen, soms met en soms zonder richtingstoetsen, aaneen tot doeltreffende manoeuvres waarmee ik mijn tegenstanders te slim af ben en ze soms een kopje kleiner maak. Dit ziet er brutaal uit, maar is wat afgezwakt door de zwart-wit filter en blijft dus stijlvol.
In de regel hoef ik zelfs in de op één na moeilijkste van de vier moeilijkheidsgraden (de moeilijkste moet eerst worden vrijgespeeld) alleen te vechten tegen de tegenstander die het dichtst bij me staat. Als iemand me in de rug wil steken, rol ik weg of draai me razendsnel om voor een tegenaanval, terwijl de andere drie of vier tegenstanders zich inhouden. Later werkt dit zelfs automatisch als ik de pareerknop ingedrukt houd als er gevaar van achteren dreigt.
Ik leer vaardigheden als deze naarmate het verhaal vordert, en dankzij deze verspringing heb ik altijd genoeg tijd om nieuwe combinaties uit het hoofd te leren. Omdat ik elk huis en elke optionele splitsing grondig verken, kom ik ook sneller nieuwe gevechtstechnieken tegen. Er zijn ook permanente power-ups voor hit points en uithoudingsvermogen, en talloze collectibles die wachten om in mijn tas te gaan.
Voor wie is Trek naar Yomi geschikt?
Voor fans van Kurosawa is het belangrijk op te merken dat, hoewel de stijl hier meesterlijk is vastgelegd, de onderliggende diepgang of psychologische component van de duels dat niet is. Trek naar Yomi is in de eerste plaats bedoeld om te vermaken, en niet zozeer om tot nadenken aan te zetten.
Alle anderen hoeven zich niet veel zorgen te maken over deze tekortkoming. Wat je hier krijgt speelt zo opwindend dat je je invoerapparaat waarschijnlijk net zo min opzij kunt zetten als ik. Je komt in een aangename stroom van spel die je als bij toverslag door het schilderachtige landschap spoelt.
Omdat het ook erg vermakelijk is, omdat de redelijk geplaatste savepunten je niet onnodig straffen voor fouten, kun je jezelf tussendoor ook trakteren op Trek naar Yomi herhaaldelijk als een kleine samoerai-kick. Uitgever Devolver heeft ons nog geen informatie kunnen geven over de precieze omvang en dus de speelduur.
Trek naar Yomi wordt op 5 mei 2022 uitgebracht op (Steam) en (GoG)
Editorial conclusion
De woeste zwaardvechtende reis met Hiroki trekt je onmiddellijk naar binnen en als je je niet laat irriteren door de ondertitellezing en het gebrek aan kleur, krijg je hier een artistiek juweeltje dat de moeite waard is om aandacht aan te besteden.
Je zou het ook de perfecte game kunnen noemen voor degenen die al een tijdje flirten met het uitstekende Ghost of Tsushima op de PlayStation vanwege de soulvolle stijl, maar die ofwel niet willen kopen ofwel geen tijd hebben voor weer een enorme open wereld.
Dankzij de goed ontworpen gameplay zul je met plezier de grillige gevechtsmechanismen onder de knie krijgen en uitkijken naar elk nieuw duel waarin je je vaardigheden verder kunt aanscherpen. Met verschillende soorten vijanden en af en toe een eindbaasgevecht lijkt er ook genoeg diepgang en afwisseling in het spel te zitten. We zullen zien of het dit volhoudt tot de eindcredits wanneer het wordt vrijgegeven.
