LEC & LCS: Zijn de vette jaren voorbij?

Door
Flo
-
0
271

Het is elk jaar dezelfde foto. Van seizoen tot seizoen domineren China en Korea zowel het wereldkampioenschap als de MSI, terwijl de EU en NA altijd tien stappen achter liggen. Zeker na het verlies van de finale van 2019 lijkt het alsof de vette jaren eindelijk voorbij zijn voor het westen.

Gary Lineker is een echte voetballegende. De Brit heeft enkele opmerkelijke successen geboekt, maar is in dit land vooral bekend vanwege een uitspraak waarin hij een duidelijke mening geeft over voetbal en Duitsland:

“Voetbal is een eenvoudig spel: 22 mannen jagen 90 minuten lang achter een bal aan, en uiteindelijk winnen de Duitsers altijd”. Historisch gezien is dat misschien niet altijd het geval geweest – we kijken met name naar het WK 2018 in Rusland – maar al met al zit er een kern van waarheid in het gezegde. Gedurende vele jaren was Duitsland één van, zo niet het beste nationale team ter wereld.

Als men Lineker”s uitspraak zou modelleren op de wereld van eSports, in het bijzonder League of Legends, zou die als volgt kunnen luiden: “League of Legends is een eenvoudig spel. 10 man proberen ongeveer 35 minuten lang de basis van de tegenstander te vernietigen en de Koreanen of Chinezen winnen uiteindelijk altijd. En dat zou niet eens een leugen zijn.

Aziatische dominantie van China en Korea

In de afgelopen jaren heeft bijna elk internationaal toernooi in League of Legends altijd een winnaar uit Korea of China gekend – met één uitzondering, de Taipei Assassins 2012. Maar zelfs zij komen uit Taiwan en slaan dus dezelfde toon aan als de dominante buurlanden.

Sommigen zouden nu betwisten dat er in 2011 een westerse wereldkampioen was met Fnatic. Dat kan waar zijn, maar het toernooi werd gehouden met uitsluiting van Aziatische teams zoals we die nu kennen, omdat er in feite geen lokale servers waren. Als ze toen hadden bestaan, is er bijna 100 procent kans dat Fnatic niet op de eerste plaats was geëindigd.

De wereldkampioensteams heetten dan ook niet Fnatic, G2 Esports of zelfs Rogue. In plaats daarvan waren het Samsung Galaxy, dat later zijn naam veranderde in GEN G, de eerder genoemde Taipei Assassins, FunPlus Phoenix, DAMWON KIA, Invictus Gaming, DRX en vooral T1, die niet alleen de westerse concurrentie overtroffen, maar ook mijlenver voor lijken te liggen op de lokale teams. De fans waren er dan ook zeker van dat geen enkel westers team ooit met de Koreanen of de Chinezen zou kunnen concurreren. En toch leek het er in 2018 en vooral 2019 even op dat precies dat zou gebeuren. Maar alleen bijna.
Europa als baken van hoop.

In 2018 wist een Westers team voor het eerst sinds 2011 de finale van het League of Legends World Championship te bereiken. En, wie had dat gedacht, uitgerekend Fnatic haalde weer de finale van het belangrijkste toernooi. Noch EDG, noch Cloud9 konden de hoge vlucht van de troep rond superster Martin “Rekkles” Larsson stoppen. Toch slaagde het team er niet in om in de finale hun eigen kwaliteiten te laten zien, zoals eerder was gebleken, waardoor Invictus Gaming uit de Chinese LPL een gemakkelijk duel had met de Europeanen. Door interne herstructurering en vertrek, waaronder de overstap van Rasmus “Caps” Winther naar jarenlange rivaal G2 Esports, raakte Fnatic aanzienlijk achterop in de nationale competitie en verloor het in de loop van de Spring Split 2019 van G2.

Over G2 gesproken. De meest succesvolle LoL eSports organisatie in Europa stelde een echte superselectie samen die alles en iedereen zou gaan domineren. Het leek bijna alsof zelfs China en Korea geen kaars konden vasthouden aan de jongens rond Luka “Perkz” Perkovic. Tot op zekere hoogte zou dat zelfs waar moeten zijn.

De vette jaren… 2019

Tussen de Spring en Summer Split wordt sinds 2015 het Mid-Season Invitational gehouden. In het toernooi, waarin alleen de beste teams van een competitie meedoen, telde G2 Esports als underdog ondanks het winnen van de split – zoals elk team dat niet uit de LCK of LPL komt. Maar dit jaar zou alles anders zijn. Niet alleen de Europese vertegenwoordiger kwam als geroepen, maar ook Noord-Amerika, de grote grote regio die nog nooit echt iets heeft gewonnen in League of Legends, deed mee in de vorm van Team Liquid.

Het waren dan ook niet T1 of Invictus Gaming die uiteindelijk tegenover elkaar stonden, maar Team Liquid en het eerder genoemde G2 Esports. In het geval van G2 zou het in ieder geval een baanbrekende finale worden, die de Europees kampioen met een duidelijke 3:0 won.

De jongens rond Perkz en Co. lieten het ook niet afweten in de Summer Split. Het superteam van de EU marcheerde zonder grote problemen van de ene overwinning naar de andere en stelde uiteindelijk de LEC-kroon veilig.

Het was dan ook niet verwonderlijk dat het team een van de grote favorieten was in het daaropvolgende wereldkampioenschap. G2 heeft deze rol tot het einde toe waargemaakt. En toch was het niet het zogenaamd beste EU-team aller tijden dat uiteindelijk de Summoners Cup de Parijse nachtelijke hemel in mocht tillen. In plaats daarvan was het opnieuw een Aziatisch team dat de favorieten met een duidelijke 3-0 marge van het veld veegde. Dus terwijl FunPlus Phoenix de geschiedenisboeken inging, moest G2 zijn eigen wonden likken en het volgend jaar opnieuw proberen. Maar verre van dat

.. Zijn voorbij (2020 tot heden)

Geen enkel team in het LEC, laat staan in de LCS, zou er vervolgens in slagen om de prestaties van G2 of Fnatic van 2018 te evenaren. Nu rijst de vraag waaraan dit te wijten is.

Is het het begrip van eSports en League of Legends in het algemeen? Is er een gebrek aan de juiste spelers? Zijn er te weinig ondersteuningsprogramma”s of worden videospelletjes vooral in Duitsland nog steeds niet serieus genomen? Eigenlijk een beetje van alles.

Het grootste aspect in dit land is waarschijnlijk acceptatie. Terwijl het voetbal op en neer wordt geprezen, blijft eSports het moeilijk hebben. De kleurrijke drukte op het scherm lijkt te complex, waardoor het vooral voor ouderen moeilijk is om de actie tijdens een wedstrijd tussen twee professionele teams te volgen.

De geschiedenis van de sport zelf speelt ook een rol. In Duitsland wordt al sinds het einde van de 19e eeuw gevoetbald, maar videospelletjes zijn pas sinds het midden van de jaren zeventig aan de orde, terwijl eSports als zodanig pas eind jaren negentig op gang kwamen. Leuk weetje: De wortels van elektronische sport gaan terug tot de jaren 1950, toen de eerste concurrerende telergames werden uitgebracht met digitale varianten van Tic-Tac-Toe of Tennis for Two.

Als je sporten als voetbal, die kunnen terugkijken op een eeuwenlange traditie, gelijkstelt aan eSports, moet het snel duidelijk worden waarom de kleurrijke pixelwereld achterblijft bij de fysieke competitie. Toch zijn de geschiedenis en een blik in het voetbalverleden in dit geval ook een sprankje hoop voor de digitale competitie. Toen Konrad Koch in 1874 voor het eerst tegen het ronde leer trapte, werd het spel lange tijd afgekeurd en werd het pas geleidelijk door de samenleving geaccepteerd en ontwikkelde het zich mettertijd tot de Duitse nationale sport bij uitstek.

Terwijl Duitsland nog met zichzelf worstelt, zijn Korea en China al vijf stappen verder. Met name in Korea zijn eSports net zo populair als voetbal of honkbal. Spelers als Lee “Faker” Sang-hyeok zijn nationaal bekende popsterren die nooit van huis gaan zonder hun eigen beveiligingsteam om niet het risico te lopen omringd en mogelijk overspoeld te worden door talloze groupies en fans. Iets waar Europese spelers, althans vanaf nu, alleen maar van kunnen dromen.
Duizenden spelers en ondersteuningsprogramma”s.

League of Legends is een van de meest gespeelde spellen aller tijden en is bijzonder populair in de Aziatische regio”s. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hier het grootste aantal hobbygamers te vinden is.

Miljoenen mensen loggen dagelijks in op een van de talloze internetcafés om samen of alleen de ranglijst te beklimmen. De selectie van spelers die worden uitgenodigd voor tryouts om vervolgens deel uit te maken van een van de gerenommeerde teams is navenant groot. En ook hier speelt het begrip en de acceptatie van de sport een grote rol. Terwijl velen in dit land het geheel met een sneer afdoen, kan een try-out in de Aziatische regio bewondering opwekken.

Als verschillende mensen uiteindelijk worden uitgenodigd voor een try-out en het goed doen, worden ze misschien direct bij het eerste team van de organisatie getekend of worden ze onderdeel van een ontwikkelingsprogramma. Uit het voorbeeld van T1 blijkt dat met het juiste programma veel kan worden bereikt. Naast Faker begon het team het seizoen met vier rookies, ging het op een winning streak par excellence en miste het uiteindelijk nipt de wereldtitel, die overigens – opnieuw – naar een ander Koreaans team ging.

Samenvatting …

Dus wat overblijft is een mix van betere of algemeen opgezette financieringsprogramma”s, zoals de esportsplayerfoundation, het uitbreiden van nationale competities en het steeds weer wijzen op hoe geweldig, divers en inclusief eSports kan zijn.

Dan, en alleen dan, wanneer meer mensen aandacht besteden aan het onderwerp en zorgen voor betere structuren en omgevingen, kan een gezonde en succesvolle generatie westerse spelers opgroeien. Maar totdat dat gebeurt, zullen we moeten juichen voor het ene of het andere Aziatische team in de finale.

Maar hey, niets komt van niets, toch?