Reboot Saints Row chce poderwać zarówno fanów serii akcji, jak i nowych graczy. W teście widzimy wiele dobrych pomysłów, ale też kilka dużych flubów.
Jedną ręką desperacko chwytamy się ciężarówki, gdy ta pędzi przez szalejącą burzę piaskową, jakiej nawet Mad Max rzadko doświadcza. Kule gwiżdżą nam wokół uszu, gdy z trudem podciągamy się do góry. I wtedy nasi niezliczeni przeciwnicy wyciągają wyrzutnie rakiet – znów było to oczywiste.
To, co brzmi jak najgorszy moment w całym naszym życiu, w rzeczywistości jest zwykłym wtorkowym popołudniem w redakcji gry. Znajdujemy się obecnie w Santo Ileso, otwartym świecie nowego Saints Row. Reboot wieloletniego konkurenta GTA chce nam zaoferować chaotyczny plac zabaw z otwartym światem, by znów puścić wodze fantazji, ale jednocześnie zauważalnie stopniuje hamulce w kwestii ekstrawagancji.
Ta zmiana kursu była konieczna po tym, jak poprzednicy wpadli w ślepy zaułek z powodu swojego entuzjazmu dla akcji – jak można przebić szalone inwazje kosmitów i superbohaterów? Odpowiedź deweloperów: wcale nie, zaczynamy od początku i opowiadamy, jak w ogóle powstali Święci. Nie bójcie się jednak zbytniego realizmu. Gdziekolwiek by nie pisać, Saints Row wciąż jest w środku: wybuchy, strzelaniny, dużo autoironii i szalone ustawienia to wciąż rdzeń gry.
Czy jest to więc idealna okazja, by (ponownie) wejść do serialu? Nie jest to bardzo łatwe pytanie. W naszym teście dowiecie się, co tym razem ma wam do zaoferowania Saints Row – i gdzie gra cierpi na stare i nowe słabości.
Table of Contents
Cowboy, cyborg czy model: kim jesteśmy?
Gdyby zapytać Saints Row, kim tak naprawdę jest nasza postać z gry, gra wzruszyłaby ramionami i rzuciła w nas poduszką na bąki. „Po prostu rób co chcesz!” krzyczy do nas masywny edytor postaci.
Szalone kombinacje były możliwe już w poprzednikach, ale tym razem wybór naprawdę stawia wszystko w cieniu; do tego stopnia, że „Boss Factory” został nawet wydany jako samodzielny program. Zdjęcia mówią więcej niż tysiąc słów:
O ile cieszymy się licencją głupca, jeśli chodzi o wygląd, o tyle osobowość i historia naszej postaci są stałe: Mieszkamy z trzema przyjaciółmi w podrzędnym mieszkaniu, jesteśmy wiecznie spłukani i zarabiamy na życie jako narzędzia zbrodni dla gangu Marshalla. Kiedy jedno z zadań idzie źle, klika postanawia założyć własne imperium przestępcze – zgadliście, oczywiście Saints.
Domownicy podzielą umysły fanów. Bo tak, zwiastuny już całkiem dobrze przekazały, że zamiast zawadiackich, pełnokrwistych gangsterów zachowują się bardziej jak superfajni hipsterzy z college”u z niedawnego serialu Netflixa. Ten humor przewija się przez cały czas i będziesz musiał się z nim zmierzyć, jeśli chcesz się dobrze bawić przy Saints Row. Chcesz przykład?
Nasz współlokator Kevin zawsze biega topless, to jego znak rozpoznawczy, że tak powiem.
NPC: „Nie masz na sobie koszuli”.
Kevin: „Zawsze mówię mniej ubrań, więcej mocy!”. Rzuca się w pozę superbohatera.
Jeśli możesz przeoczyć cringeworthy powiedzenia, wszystkie trzy przynajmniej rozwijać jakąś głębię charakteru później na. Poznajemy bliżej ich przeszłość na misjach i wspieramy się wzajemnie w budowaniu naszego przestępczego imperium. To dobrze, bo droga do ekstraklasy jest czasem bardziej kamienista niż się spodziewamy.
The Grind Road to Glory
Podział typów misji będzie znany weteranom Saints, ale dla nowicjuszy oto szybkie podsumowanie: Rozwijamy historię poprzez wykonywanie misji głównych. Dotyczą one zazwyczaj naszej twierdzy, naszej załogi lub zdobycia większej władzy i prestiżu dla naszego gangu.
Co z co-op? Cała kampania jest również grywalna w trybie kooperacji z dwiema osobami. Twój postęp zostanie przejęty, jeśli będziesz tego chciał. Sami nie mieliśmy jeszcze możliwości wypróbowania tej funkcji, więc nie jest ona uwzględniona w ocenie.
Historia o założeniu i powstaniu Świętych jest opowiedziana w fajny sposób, ma kilka zaskakujących zwrotów akcji i oczywiście wiele zwariowanych momentów, w których zazwyczaj coś wybucha. Jednak w mniej przesadzonych ramach niż w poprzedniku – bardziej z kalibru „Przywiązujemy porto-potty do samochodu i używamy go jako wrecking ball”.
Irytujące jest to, jak frustrująco zaprojektowano niektóre z głównych misji. Przykładem może być pościg, w którym musimy wyprzedzić przeciwników nie niszcząc ich pojazdu. SI jeździ jednak tak bezmyślnie, że udaje nam się to dopiero przy piątej próbie – i za każdym razem musimy ponownie wysłuchać dialogu startowego. Kolejny quest kosztował nas jeszcze więcej nerwów, bo za samochodem ciągnęliśmy krowę (z metalu, nie martwcie się).
Rzecz jest niezwykle krucha i rozpada się po kilku kolizjach, odsyłając nas do punktu kontrolnego. To byłoby znośne samo w sobie, ale podczas całej podróży transportowej niezwykle agresywni policjanci dyszą nam w kark, nieustannie nas taranując i permanentnie się respawnując. To już nie ma nic wspólnego z ekscytującym wyzwaniem, jest po prostu do bani. W innych momentach sztuczna „inteligencja” zmusza nas do ponownego rozpoczęcia misji, więcej na ten temat możecie przeczytać w okienku z błędami.
Technika & Bugs: Grafika i niektóre animacje Saints Row wydają się przestarzałe, szczególnie negatywnie wyróżniają się woskowe twarze postaci. Sporadycznie zdarzały się drobne glitche, jak np. nasza broń znikająca po przeładowaniu. Na naszym systemie testowym nie odnotowaliśmy żadnych awarii ani naprawdę poważnych dropoutów. Podczas testu jednak SI kilka razy spaprała nam misje. Na przykład dlatego, że wrogowie tarło poza obszarem misji, ale potem nie przychodzą w zasięgu. Albo nasza towarzyszka decyduje w misji z limitem czasowym, że woli stać w miejscu niż naprawiać nasz samochód do ucieczki. Jedyne co tu pomaga to restart z ostatniego punktu kontrolnego. Dewaluujemy Saints Row za te czasami bardzo irytujące przerywniki, więcej na ten temat w ramce oceny. Twórcy potwierdzili dużą łatkę day-one, która powinna naprawić wiele problemów. Będziemy Was informować na bieżąco o tym, jak bardzo aktualizacja faktycznie poprawia
Poza samą fabułą są setki misji pobocznych i innych rzeczy do zrobienia, takich jak nielegalny wywóz śmieci, wyprawy wingsuitem czy oszustwa ubezpieczeniowe poprzez rzucanie się pod samochody. Musisz wykonać niektóre z tych zadań, aby odblokować kolejne zadanie główne – i właśnie w tym momencie Saints Row zamienia się w prawdziwy grindfest. Musisz ukraść jedenaście samochodów, żeby zrobić postępy? Wio. Tworzy to niepotrzebną długość i spowalnia opowieść.
Istnieją również przedsięwzięcia kryminalne, które można ukończyć szybciej, ale nadal będziesz powtarzać pewne typy misji w kółko. Na każdy naprawdę fajny pomysł (misje LARP dla nerd-hearts!) przypadają nudne questy, w których jedzie się kilometrami, by zastrzelić kilku ludzi, zebrać trochę rzeczy i dostarczyć je ponownie.
Przynajmniej radiowa ścieżka dźwiękowa jest naprawdę fantastyczna, co umila długie jazdy. Przełączasz się między hip hopem, kiczem country, dudniącymi klubowymi bitami i klasycznymi koncertami Beethovena, masz nawet możliwość tworzenia własnych playlist na wirtualnym telefonie komórkowym.
Generalnie podoba nam się mieszanka budowania imperium i misji fabularnych, ma się czuć, że stopniowo prowadzimy Świętych do bogactwa i wielkości. Ale sama historia jest już wystarczająco rozbudowana i zróżnicowana, więc naprawdę nie było potrzeby sztucznego rozciągania jej tak bardzo, połowa niezbędnych misji pobocznych spokojnie by wystarczyła. Nasza rada: Wybierz projekty kryminalne, które można zrealizować przy niewielkim wysiłku i puść hamulce swojemu wewnętrznemu kompletiście. W przeciwnym razie bardzo szybko pojawi się frustracja.
Najważniejsze jest to, żeby bzykać!
Jak już jesteśmy przy temacie zabijania: Oczywiście akcja jest podstawą Saints Row, a większość misji sprowadza się do brutalnej siły. A system walki po raz kolejny daje mnóstwo frajdy! Dzięki odblokowanym umiejętnościom, takim jak granaty dymne czy ogniste pięści, budujemy własną taktykę, którą w każdej chwili możemy ponownie zmienić, czy to jako walczący wręcz, czy strzelcy wyborowi. Szczególnie fajne: Finiszery są godne Johna Wicka, nigdy nam się nie znudziły. Poziom trudności jednak szybko spada, na „medium” byliśmy już całkiem nietykalni przed 10 poziomem.
Wynika to głównie również z tego, że wielu wrogów działa strunowo. Wrogie AI nie wykorzystało czasu oczekiwania od ostatniej części na pójście do szkoły taktyki, ale nadal zachowuje się równie głupio jak w poprzednikach. Najwyraźniej nasi wrogowie po prostu zaakceptowali fakt, że muszą służyć jako mięso armatnie, lubią spokojnie pozostać za osłoną do pasa i pozwolić nam odstrzelić im głowy.
Dzięki kilku zręcznym unikom możemy uniknąć prawie wszystkich ataków, jedynie duże grupy wrogów mogą być niebezpieczne. Jeśli chcesz mieć większe wyzwanie, ustaw trudność w menu głównym na „Sensei” lub „Boss”. Ale uwaga, niektóre misje niespodziewanie zwiększają poziom trudności, a nasz pasek życia nagle rozpływa się jak lód w palącym słońcu Santo Ileso. Takie wahania nie zdarzają się cały czas, ale na tyle często, że je zauważyliśmy.
Więcej zdecydowanie można było zrobić w kwestii różnorodności przeciwników, po raz kolejny walczymy z ogromnymi armiami klonów – to po prostu dziwnie się czuje w 2022 roku. Nawet jeśli wrogie gangi wyraźnie różnią się od siebie, to większość przeciwników to zwykły materiał na strzelnicę z kijami bejsbolowymi lub bronią palną – po prostu w innym uniformie.
Co jakiś czas pojawia się chrupiący boss przeciwnik ze specjalnymi zdolnościami, na przykład członek kolektywu Idol. Ci niedoszli anarchiści utrudniają (ale i ubarwiają) nam życie oślepiającymi atakami neonów.
Większość czasu w grze spędzasz z wyciągniętą bronią lub wykonując akrobacje za kierownicą, ale jest też mnóstwo innych rzeczy do zrobienia. Duża część z nich bardzo przypomina GTA Online. Reboot Saints Row nie jest bezpośrednim klonem, ale przynajmniej młodszym bratem o bardzo podobnych cechach.
Witaj w Santo Ileso, twoim placu zabaw
Słoneczny otwarty świat Saints Row zawsze mile zaskakiwał nas swoją różnorodnością: w każdej dzielnicy Santo Ileso są ekscytujące rzeczy do odkrycia, od ikonicznego spiralnego mostu po salony z Dzikiego Zachodu i futurystyczne kaniony wieżowców, które oddają nutę cyberpunkowej atmosfery. W trakcie kampanii widzimy jeszcze wiele fajnych lokacji, ale nie chcemy zdradzać zbyt wiele.
Nie trzeba dodawać, że znów rozpętamy czysty chaos na ulicach! Żadna latarnia nie jest przed nami bezpieczna, zabijamy drzewa szybciej niż zmiany klimatu. Momentami wątpliwa fizyka nie powali nikogo na kolana, ale fajnie jest polecieć dwadzieścia metrów w powietrze z hydrantem przeciwpożarowym. Jeśli przy okazji przewrócimy przechodniów lub strącimy komuś zderzak, to zazwyczaj nikomu to nie przeszkadza. Dopiero, gdy zbyt daleko zajdziemy przed policją lub zaatakujemy zbyt wielu NPC, pojawi się armia niebieskiego światła. Nie spodziewajcie się jednak realistycznych symulacji zachowań i wiecznych pościgów jak w GTA, policjanci z Santo Ileso dość szybko się poddają.
Kiedy nie będziesz orał, będziesz miał mnóstwo innych rzeczy do zrobienia. Częściowa lista: Pstrykanie zdjęć, znajdowanie paczek z narkotykami, polowanie na poszukiwanych mężczyzn, zakupy ubrań i broni, szukanie nowych części samochodowych i tak dalej. Większość z nich jest zabawna kilka razy, ale potem znowu jest dobrze – kto na poważnie chce zbierać 125 przesyłek z narkotykami? To co nas naprawdę motywowało to sklepy sprzedające ubrania, biżuterię czy broń. Każdy sklep ma inną ofertę, zwykle zgodną z daną dzielnicą.
Ci, którzy lubią majsterkować przy samochodach, dostaną w garażu swoje pieniądze. Od średnicy opon po model maski, możesz dostosować niemal wszystko do swoich upodobań. Stopniowo będziesz odblokowywać bardziej praktyczne pojazdy. Na przykład motocykle są świetne do lawirowania w ruchu miejskim, a helikopter jest idealny do szybkiego pokonywania długich dystansów. Nie musimy chyba tłumaczyć, do czego nadaje się twoja własna łódź?
Light the fireworks?
Czy zatem Saints Row to teraz udany reboot, który wynosi serię na nowe wyżyny? Yep, to zależy w dużej mierze od Twoich preferencji. Młodzi „studenci Saints” już w pierwszych trailerach odstraszali wielu fanów, a w grze zachowują się równie młodzieńczo i hipstersko – humor to, jak często, po prostu kwestia gustu. Jeśli byliście w stanie przeżyć hipsterów z Watch Dogs 2, to są duże szanse, że będziecie w stanie przeoczyć również pseudo żart w Saints Row. Jeśli od razu Cię to zirytuje, to zaoszczędź pieniądze i odpal ponownie którąś z poprzedniczek.
Humor miejscami jest naprawdę męczący, ale za tym wszystkim kryje się naprawdę fajna gra z otwartym światem. Jeśli interesuje was coś w stylu GTA, ale wolicie puszystą oprawę, to wycieczka do Santo Ileso powinna wam się spodobać. Nie potrzebujesz żadnej wcześniejszej wiedzy. Bądźcie tylko świadomi, że nie jest to gra, którą możecie wygodnie przestrzelić w długi weekend, będziecie musieli poświęcić sporo czasu na grę.
To może być zabawa na wiele godzin, jeśli lubisz odkrywać wszystkie zakamarki, zbierać i odblokowywać rzeczy – i jeśli jesteś gotowy na dużo szalonej akcji z wyskakującymi nad głową znakami zapytania. Dla osób, które interesują się GTA, ale wolą doświadczyć bardziej puszystej oprawy, Saints Row jest prawdziwą alternatywą. Czeka cię zabawny rollercoaster z otwartym światem, który czasem dość mocno piszczy na zakrętach, ale i tak uszczęśliwi fanów prostych kopów adrenaliny.
Wyrok redaktora
Ja tylko w niewielkim stopniu zetknąłem się z zapętlonym uniwersum Saints Row. Szalone edytory postaci i wybór między rakiem a głodem na świecie oczywiście wryły się w zbiorową pamięć graczy, ale mnie osobiście nigdy nie porwały. A potem pojawił się reboot i przerósł wszystkie moje dzikie hobbystyczne marzenia ze swoim edytorem. Cholera, ten chwyt reklamowy naprawdę na mnie zadziałał. Ale teraz nawet się z tego cieszę.
W Santo Ileso naprawdę dobrze się bawiłam. A po kilku godzinach hipsterskie slogany też nie wywołały we mnie zgagi, po prostu postanowiłem potraktować to jako błyskotliwą satyrę na kulturę GenZ. Niestety, nie mogłem tak łatwo owinąć sobie głowy niektórymi decyzjami projektowymi, zwłaszcza w niektórych głównych questach. Myślę, że ta głupia metalowa krowa będzie prześladować moje koszmary przez kolejne lata.
